Wat als we vragen, hoe gaat het met je koppie?

Vijf jaar geleden had Carlijn Blekkink nog een topsportcarrière in het trampolinespringen. Jarenlang maakte ze deel uit van het Nederlands team, trainde ze dagelijks en leefde ze met één doel: alles geven voor de sport. Tot een zware blessure en later een mentale crisis haar leven volledig op zijn kop zetten. Wat volgde was een zoektocht naar balans, herstel en nieuwe betekenis. Inmiddels voelt ze zich “Carlijn 2.0” en zet ze haar ervaringen om in haar bedrijf KoppieKoppie, waarmee ze laat zien hoe belangrijk het is om je koppie leeg te maken, in beweging te blijven en mentale gezondheid bespreekbaar te maken.

Heftige blessure
Een van de zwaarste momenten in haar carrière was toen ze tijdens een training haar nekwervel brak. “Dat had natuurlijk enorme impact. Na een operatie kon ik gelukkig herstellen maar ik mocht lang niet springen.” Toch bleef de passie voor de sport. Ze maakte zelfs nog een indrukwekkende comeback op internationaal niveau, een bewijs van haar veerkracht. “Dat gaf zoveel voldoening. Ik had fysiek én mentaal weer de kracht teruggevonden.” Uiteindelijk koos ze voor een ander pad. De corona tijd dwong haar na te denken: wat wil ik nog meer in het leven? De sport had haar veel gebracht, maar het was tijd om de maatschappelijke kant op te gaan.

Van topsport naar mentale crisis
In diezelfde periode studeerde Carlijn af in Sportkunde en verhuisde ze van Den Bosch terug naar Groningen. Ze werkte in verschillende functies in de sport-, zorg- en commerciële branche. Maar het ‘normale leven’ bracht ook nieuwe uitdagingen met zich mee. “Op een gegeven moment liep ik mezelf voorbij, was zoekende en raakte overbelast. Te veel stressvolle factoren tegelijk in m’n leven zorgden voor een gevaarlijke cocktail, dat was de welbekende druppel. Ik kwam in een stressperiode terecht die uitmondde in een acute psychische crisis.”

“Toen er een vriendin op bezoek was, kreeg ze niet echt contact met mij. Ik had dwangmatige gedachten, bleef steeds hetzelfde zeggen en praatte in cirkels. Ik hoorde mezelf wel, maar had er geen controle meer over.”

Wat volgde was heftig: slapeloze nachten, extreme spanning, boosheid en een overvol hoofd. “Ik was bij mijn familie, maar het ging steeds slechter en ik belandde uiteindelijk in de crisisopvang. Ik verloor even helemaal de sturing over mezelf en het contact met mijn omgeving. Geen stemmen of wanen, maar mijn hoofd draaide door. Een plaat die maar bleef herhalen. Dat was ontzettend beangstigend.”

Herstel en nieuwe inzichten
“Ik kreeg uiteindelijk bericht dat ik geholpen kon worden, en dat gaf me houvast. De professionals wisten niet direct wat ze moesten doen; mijn klachten waren atypisch en lastig te duiden. Dat maakte het zoeken naar de juiste hulp frustrerend en onzeker. Toch kwam er langzaam verbetering: met ondersteuning, medicatie, veel wandelen met de hond, meer bewegen en weer beter voor mezelf zorgen.”Het terugvinden van herkenning in zichzelf kostte zeker een jaar. Wekelijks volgde Carlijn therapie, vaak zelfs twee keer per week, met een mix van psychologische hulp, bewegen in

groepsverband en psychomotorische therapie. Vooral de sessies in de gymzaal pasten goed bij haar, omdat ze haar fysieke spanning daar kwijt kon.
“Het begin van dat jaar voelde nog heel donker en depressief, alsof ik steeds dacht: hoe moet dit nu verder? Maar stapje voor stapje werd het lichter. Ik kreeg langzaam weer controle over mijn gedachten en functioneren, en kon eindelijk weer aan andere dingen denken. De hond uitlaten, buiten zijn in het zonlicht, de natuur zien en contact maken met mensen hielpen me. Uiteindelijk pakte ik het sporten weer op, werd mijn hoofd leger, mijn lichaam sterker en herwon ik het vertrouwen in mijn lijf.”

Carlijn 2.0
Carlijn voelt zich nu “Carlijn 2.0”. Ze heeft geleerd dat het leven niet altijd loopt zoals je wilt, maar dat gezondheid, zowel mentaal als fysiek, de basis is. Een leefstijl waarin werk, beweging, voeding, ontspanning en plezier in balans zijn, maakt dat ze zich goed voelt. Kleine gewoontes helpen daarbij, zoals direct de dag beginnen met lichte beweging, daglicht en groen om haar heen. Dat geeft niet alleen een fijne start, maar zet ook lichamelijke en mentale processen in gang.
“Dat ik nu weer kan genieten van mijn hobby’s of lachen met vrienden, voelt als een geschenk. Gezondheid is ons grootste bezit. Als je dat kwijt bent, blijft er weinig over. Juist daarom wil ik mijn ervaringen en kennis inzetten om anderen te helpen veerkracht te vinden.”

Hoe is het met je koppie?
Dat inzicht heeft haar geïnspireerd om haar eigen onderneming te starten. “Mijn missie is dat het gesprek over onze mentale gezondheid net zo normaal wordt als een kopje koffie. Een gebroken nek begrijpen mensen meteen. Een mentale blessure is onzichtbaarder, maar net zo ingrijpend. Ik wil dat taboe doorbreken.”

Hoe je er kunt zijn voor mensen met mentale problemen.
Carlijn weet hoe belangrijk steun van de omgeving is. Voor wie iemand kent die mentaal niet lekker zit, heeft ze een aantal simpele maar waardevolle tips:

• Negeer het niet. Doe niet alsof er niets aan de hand is. Toon interesse, ook al kan dit lastig voelen, en laat merken dat iemand er mag zijn, ook met moeilijke gevoelens.
• Maak het bespreekbaar. Je hoeft niet bang te zijn om iets verkeerds te zeggen. Alleen al laten merken: “ik hoor je, ik ben er voor je”, kan het verschil maken.
• Luister écht. Vraag: “Hoe is het met je koppie?” en neem de tijd om te luisteren, zonder oordeel of haast.
• Zoek verbinding. Door iets te delen uit je eigen leven ontstaat herkenning. Het laat zien dat niemand er alleen voor staat – iedereen heeft zijn eigen kopzorgen.

Carlijns tips als je zelf niet lekker in je koppie zit

• Praat over je gevoel.
  Vraag jezelf en elkaar: hoe staat het met je koppie? Is het vol, leeg of verkeerd? Maak het gesprek over mentale gezondheid net zo gewoon als een kop koffie drinken.
• Kwetsbaarheid is kracht.
  Juist door te delen waar je mee worstelt, ontstaat ruimte, opluchting en herkenning. Je hoeft het niet alleen te dragen.
• Maak je koppie leeg in de natuur.
  Ga wandelen zonder muziek of afleiding. Kijk bewust naar wat er om je heen gebeurt, voel de buitenlucht en merk hoe je lijf ontspant.
• Gebruik muziek en beweging.
  Dansen, springen of gewoon even losschudden helpt spanning los te laten. Muziek kan je kalmeren, maar ook juist activeren. Het brengt je uit je hoofd en terug in je lichaam.
• Neem tijd voor echte ontspanning.
  Creatief bezig zijn, een massage of zelfs een simpele spijkermat kan helpen spanning los te laten.